Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Bielsko-Biała

    Byłem jak Lolek, ale uwielbiałem Reksia

    Wiadomości z Bielska-Białej
    Ewa Furtak
    Roman Nehrebecki - wzór dla Lolka z najbardziej popularnej polskiej kreskówki - zabiera nas na spacer po swoich ulubionych miejscach w Bielsku-Białej. I wyjawia kilka tajemnic.
    Roman Nehrebecki - wzór dla Lolka z najbardziej popularnej polskiej kreskówki - zabiera nas na spacer po swoich ulubionych miejscach w Bielsku-Białej. I wyjawia kilka tajemnic... </p> Mój tata był autorem 200 filmów rysunkowych, współzałożycielem Studia Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej. Ludzie pamiętają go najbardziej dzięki serii o Bolku i Lolku. Pomysł filmu powstał w 1962 r., a pierwszy odcinek serialu gotowy był już rok później. Nosił tytuł 'Kusza'. </p> Do 1986 r. wyprodukowano w sumie 180 odcinków. Szacuje się, że filmy o Bolku i Lolku obejrzał dotąd ponad miliard widzów na całym świecie. </p> Ja i brat byliśmy rozrabiakami. Oglądaliśmy westerny i próbowaliśmy sami przeistaczać się w Indian i kowbojów. Mieliśmy też wujka w Ameryce, który przysyłał nam prezenty, na przykład zabawkowe rewolwery i inne przydatne rekwizyty. Przeżywaliśmy różne przygody, które inspirowały naszego tatę. W dzieciństwie byłem takim samym małym fajtłapą jak filmowy Lolek. Byłem też niższy, grubszy i spokojniejszy od brata. Niestety, 30 lat temu produkcję filmów o Bolku i Lolku powstrzymały procesy sądowe o prawa do wizerunku rysunkowych bohaterów.
    AGA MORCINEK
    1 z 7

    Roman Nehrebecki - wzór dla Lolka z najbardziej popularnej polskiej kreskówki - zabiera nas na spacer po swoich ulubionych miejscach w Bielsku-Białej. I wyjawia kilka tajemnic...

    Mój tata był autorem 200 filmów rysunkowych, współzałożycielem Studia Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej. Ludzie pamiętają go najbardziej dzięki serii o Bolku i Lolku. Pomysł filmu powstał w 1962 r., a pierwszy odcinek serialu gotowy był już rok później. Nosił tytuł 'Kusza'.

    Do 1986 r. wyprodukowano w sumie 180 odcinków. Szacuje się, że filmy o Bolku i Lolku obejrzał dotąd ponad miliard widzów na całym świecie.

    Ja i brat byliśmy rozrabiakami. Oglądaliśmy westerny i próbowaliśmy sami przeistaczać się w Indian i kowbojów. Mieliśmy też wujka w Ameryce, który przysyłał nam prezenty, na przykład zabawkowe rewolwery i inne przydatne rekwizyty. Przeżywaliśmy różne przygody, które inspirowały naszego tatę. W dzieciństwie byłem takim samym małym fajtłapą jak filmowy Lolek. Byłem też niższy, grubszy i spokojniejszy od brata. Niestety, 30 lat temu produkcję filmów o Bolku i Lolku powstrzymały procesy sądowe o prawa do wizerunku rysunkowych bohaterów.
    <b>Pomnik Bolka i Lolka </b> </p> Mam nadzieję, że ich przygody wrócą jeszcze na ekrany. Czuję potrzebę kontynuowania dzieła ojca. Są pewne plany, które być może uda mi się ziścić. Oczywiście Bolek i Lolek musieliby się trochę zmienić, bo dzisiaj chłopcy w ich wieku bawią się inaczej, otaczają się różnymi gadżetami, ale niezmienny pozostałby walor edukacyjny filmu. Te filmy były pozbawione agresji, promowały przyjaźń i tolerancję. Dzieci mogą oglądać je same, bo wiadomo, że na ekranie nie pojawi się nagle żaden potwór. </p> Były różne próby zawłaszczania sobie praw do Bolka i Lolka. Chciał je przejąć nawet jeden ze współpracowników taty, obywatel Niemiec. To się na szczęście nie udało. Ja zawsze broniłem i będę bronił dorobku taty. To przecież także nasze dobro narodowe.
    AGA MORCINEK
    2 z 7

    Pomnik Bolka i Lolka

    Mam nadzieję, że ich przygody wrócą jeszcze na ekrany. Czuję potrzebę kontynuowania dzieła ojca. Są pewne plany, które być może uda mi się ziścić. Oczywiście Bolek i Lolek musieliby się trochę zmienić, bo dzisiaj chłopcy w ich wieku bawią się inaczej, otaczają się różnymi gadżetami, ale niezmienny pozostałby walor edukacyjny filmu. Te filmy były pozbawione agresji, promowały przyjaźń i tolerancję. Dzieci mogą oglądać je same, bo wiadomo, że na ekranie nie pojawi się nagle żaden potwór.

    Były różne próby zawłaszczania sobie praw do Bolka i Lolka. Chciał je przejąć nawet jeden ze współpracowników taty, obywatel Niemiec. To się na szczęście nie udało. Ja zawsze broniłem i będę bronił dorobku taty. To przecież także nasze dobro narodowe.
    <b>Pomnik Reksia </b> </p> Uwielbiam psa Reksia. To jeden z moich ulubionych bohaterów, uważam, że filmy z jego przygodami są wspaniałe. No i bardzo lubię zwierzęta. Kiedy mieszkaliśmy w Studiu Filmów Rysunkowych, mieliśmy psa Reksa. To był owczarek niemiecki, miał wspaniały charakter. Z tyłu SFR był piękny park. Tam bardzo lubiliśmy się bawić razem z Justyną i Szymkiem, dziećmi Lechosława Marszałka, który stworzył postać Reksia. Często bawił się tam z nami właśnie Reks. Niestety, został przez kogoś otruty. To był pies stróżujący, najprawdopodobniej krzywdę zrobił mu ktoś, kto próbował wejść na teren SFR. Potem mieliśmy koty. Wtedy, inaczej niż dzisiaj, nie były to aż tak popularne zwierzęta w domach. My mieliśmy kota przywiezionego z Godziszki, wsi pod Szczyrkiem. Daliśmy mu na imię Marcin, bo głośno mruczał. Żył z nami wiele lat. Gdy zamieszkałem już we własnym domu, też zawsze towarzyszyły mi koty. Kiedyś było ich nawet siedem naraz. Teraz mamy dwa: szylkretową Fantę i burą Kasię, która sama się do nas wprowadziła. Niedawno musieliśmy, niestety, pożegnać inną, 17-letnią kotkę. Bardzo to ciężko przeżyliśmy. Przez kilkanaście lat żyła też z nami Samba, polski owczarek nizinny o cudownym charakterze.
    AGA MORCINEK
    3 z 7

    Pomnik Reksia

    Uwielbiam psa Reksia. To jeden z moich ulubionych bohaterów, uważam, że filmy z jego przygodami są wspaniałe. No i bardzo lubię zwierzęta. Kiedy mieszkaliśmy w Studiu Filmów Rysunkowych, mieliśmy psa Reksa. To był owczarek niemiecki, miał wspaniały charakter. Z tyłu SFR był piękny park. Tam bardzo lubiliśmy się bawić razem z Justyną i Szymkiem, dziećmi Lechosława Marszałka, który stworzył postać Reksia. Często bawił się tam z nami właśnie Reks. Niestety, został przez kogoś otruty. To był pies stróżujący, najprawdopodobniej krzywdę zrobił mu ktoś, kto próbował wejść na teren SFR. Potem mieliśmy koty. Wtedy, inaczej niż dzisiaj, nie były to aż tak popularne zwierzęta w domach. My mieliśmy kota przywiezionego z Godziszki, wsi pod Szczyrkiem. Daliśmy mu na imię Marcin, bo głośno mruczał. Żył z nami wiele lat. Gdy zamieszkałem już we własnym domu, też zawsze towarzyszyły mi koty. Kiedyś było ich nawet siedem naraz. Teraz mamy dwa: szylkretową Fantę i burą Kasię, która sama się do nas wprowadziła. Niedawno musieliśmy, niestety, pożegnać inną, 17-letnią kotkę. Bardzo to ciężko przeżyliśmy. Przez kilkanaście lat żyła też z nami Samba, polski owczarek nizinny o cudownym charakterze.
    <b>Studio Filmów Rysunkowych </b> </p> W Studiu Filmów Rysunkowych były kiedyś dwa mieszkania służbowe, jedno z nich zajmowała nasza rodzina. Tam też przyszedłem na świat. Dopiero potem przeprowadziliśmy się na osiedle Grunwaldzkie. Cieszy mnie, że przy SFR ma powstać Interaktywne Centrum Bajki i Animacji. Podoba mi się jego projekt, bo nie ma to być tylko muzeum. Marzę o tym, że studio znowu zacznie być sławne z tego co przed laty, czyli przede wszystkim z produkcji filmów animowanych. W latach 60. czy 70. produkowano tutaj kilkadziesiąt tytułów rocznie! Na całym świecie film animowany przeżywa renesans, u nas od momentu transformacji animacja jest bardzo niedoceniana. Pora to zmienić
    AGA MORCINEK
    4 z 7

    Studio Filmów Rysunkowych

    W Studiu Filmów Rysunkowych były kiedyś dwa mieszkania służbowe, jedno z nich zajmowała nasza rodzina. Tam też przyszedłem na świat. Dopiero potem przeprowadziliśmy się na osiedle Grunwaldzkie. Cieszy mnie, że przy SFR ma powstać Interaktywne Centrum Bajki i Animacji. Podoba mi się jego projekt, bo nie ma to być tylko muzeum. Marzę o tym, że studio znowu zacznie być sławne z tego co przed laty, czyli przede wszystkim z produkcji filmów animowanych. W latach 60. czy 70. produkowano tutaj kilkadziesiąt tytułów rocznie! Na całym świecie film animowany przeżywa renesans, u nas od momentu transformacji animacja jest bardzo niedoceniana. Pora to zmienić
    <b>Most na rzece Białej </b> </p> Jestem bielszczaninem od urodzenia. Poza okresem, kiedy mieszkałem w Niemczech, a potem w Wiedniu, zawsze byłem tutaj, na miejscu. Nie wyobrażam sobie, żeby to się miało zmienić. Kocham nasze miasto, jego charakter. Jestem dumny z tego, że pani Grażyna Staniszewska zaprosiła mnie do współtworzenia Towarzystwa Przyjaciół Bielska-Białej i Podbeskidzia. To dla mnie jakby kontynuacja tego, co robił mój tata. On współpracował z Towarzystwem Miłośników Bielska-Białej i Podbeskidzia, od którego przejęliśmy między innymi wydawanie 'Kalendarza Beskidzkiego'. Mam w domu bardzo wiele pamiątek związanych z tą działalnością mojego ojca, także niezrealizowane scenariusze. Moim marzeniem jest, żeby ktoś opisał jego życie i twórczość.
    AGA MORCINEK
    5 z 7

    Most na rzece Białej

    Jestem bielszczaninem od urodzenia. Poza okresem, kiedy mieszkałem w Niemczech, a potem w Wiedniu, zawsze byłem tutaj, na miejscu. Nie wyobrażam sobie, żeby to się miało zmienić. Kocham nasze miasto, jego charakter. Jestem dumny z tego, że pani Grażyna Staniszewska zaprosiła mnie do współtworzenia Towarzystwa Przyjaciół Bielska-Białej i Podbeskidzia. To dla mnie jakby kontynuacja tego, co robił mój tata. On współpracował z Towarzystwem Miłośników Bielska-Białej i Podbeskidzia, od którego przejęliśmy między innymi wydawanie 'Kalendarza Beskidzkiego'. Mam w domu bardzo wiele pamiątek związanych z tą działalnością mojego ojca, także niezrealizowane scenariusze. Moim marzeniem jest, żeby ktoś opisał jego życie i twórczość.
    <b>Most na rzece Białej </b> </p> Spacerując po deptaku 11 Listopada przechodzi się przez most na rzece Białej. To symboliczne miejsce w naszym mieście. Biała od 1457 r. przez wiele stuleci wyznaczała granicę państwa, a potem granicę między Śląskiem a Małopolską
    AGA MORCINEK
    6 z 7

    Most na rzece Białej

    Spacerując po deptaku 11 Listopada przechodzi się przez most na rzece Białej. To symboliczne miejsce w naszym mieście. Biała od 1457 r. przez wiele stuleci wyznaczała granicę państwa, a potem granicę między Śląskiem a Małopolską
    <b>Pub Bazyl </b> </p> Pub przy ul. Wzgórze powołała do życia moja żona. To nie było nigdy miejsce, w którym można tylko napić się piwa. To miejsce ciekawych imprez, koncertów, wystaw, prelekcji, miejsce rodzinne, w którym klienci się znają. Czasem przychodziłem tutaj pograć na gitarze. Po 18 latach działalności, gdy pub stał się pełnoletni, przekazaliśmy go w godne ręce. Nowy gospodarz zmienił nazwę z Bazyliszka na Bazyla, żeby podkreślić, że pub wydoroślał, ale ani trochę nie zmienił się jego charakter. Nadal to miejsce wielu wydarzeń kulturalnych.
    AGA MORCINEK
    7 z 7

    Pub Bazyl

    Pub przy ul. Wzgórze powołała do życia moja żona. To nie było nigdy miejsce, w którym można tylko napić się piwa. To miejsce ciekawych imprez, koncertów, wystaw, prelekcji, miejsce rodzinne, w którym klienci się znają. Czasem przychodziłem tutaj pograć na gitarze. Po 18 latach działalności, gdy pub stał się pełnoletni, przekazaliśmy go w godne ręce. Nowy gospodarz zmienił nazwę z Bazyliszka na Bazyla, żeby podkreślić, że pub wydoroślał, ale ani trochę nie zmienił się jego charakter. Nadal to miejsce wielu wydarzeń kulturalnych.
    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego

      Tematy ważne dla Bielsko-Białej

      Tematy
      Miejsca w Bielsku-Białej
      Ludzie

      Warto przeczytać

      Magazyn Kuchnia
      Magazyny
      Licytacje, przetargi
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.