Bielski deptak handlowy - ulica 11 Listopada to ulica z bardzo ciekawą historią. Powstała pod koniec XVIII wieku jako część traktu cesarskiego łączącego Wiedeń ze Lwowem. Bielszczanie nazywali ją w przeszłości małą Kartnerstrasse [główny bulwar Wiednia ze sklepami i kawiarniami - przyp. red.]. Przed wojną eleganckie sklepy prowadzili tu Żydzi i Niemcy. Była tutaj także cukiernia Eugeniusza Frankla z łakociami z całej Europy. Za syna właściciela tej cukierni wyszła za mąż słynna bielska piosenkarka Maria Koterbska.
Fot. Ewa Szymczyk / Agencja Gazeta
Fot. Tomasz Fritz / Agencja Gazeta
Mało które miasto może się pochwalić tak pięknym dworcem kolejowym jak Bielsko-Biała. Wybudowany został w latach 1889-90. Budynek zaprojektował Karol Korn, wybitny architekt i budowniczy. Cesarz Franciszek Józef I w uznaniu zasług nadał mu tytuł cesarsko-królewskiego radcy budowlanego.Jemu oprócz dworca miasto zawdzięcza m.in. budynek poczty głównej, szpital przy ul. Wyspiańskiego, wiele kamienic przy ul. 3 Maja, Mickiewicza i 11 Listopada oraz wille i domy prywatne.
Fot. Lucek Cykarski / Agencja Gazeta
Fot. Tomasz Fritz / Agencja Gazeta
Neorenesansowy budynek hotelu President zbudowano w 1892 r. także według projektu Karola Korna. Otrzymał prestiżową nazwę: Keiserhof - Cesarski dwór i przez całe dziesięciolecia był wizytówką miasta. W 1922 r. zmienił nazwę na Prezydent na cześć Gabriela Narutowicza. Dzisiaj to jedna z miejskich perełek. Bielszczanie - jak od lat - chętnie zaglądają tutaj na popołudniową filiżankę kawy. Obok hotelu stoi fontanna z warszawską Syrenką. To podziękowanie Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy za pomoc w odbudowie zniszczonej wojną Warszawy. Zaprojektował ją bielszczanin Ryszard Sroczyński, stoi tutaj od 1954 r.
Fot. Grzegorz Celejewski/Agencja Gazeta
Fot. Grzegorz Celejewski/Agencja Gazeta
Zabytkowy gmach Teatru Polskiego z 1889 r. należy do najpiękniejszych budynków w mieście. Zaprojektował go wiedeński architekt Emil Ritter von Foerster w stylu historyzmu z elementami klasycyzującymi. Budynek pięknie odrestaurowano. Dużą ciekawostką teatru jest piękna zabytkowa kurtyna, która zagrała w Ziemi obiecanej Andrzeja Wajdy.
Fot. Paweł Sowa / Agencja Gazeta
Kamienice z wiedeńskim szykiem znajdziemy także przy ul. 3 Maja. Jak to w przypadku ulic często bywa, wraz ze zmieniającym się światem ul. 3 Maja zmieniała patronów, nosiła w przeszłości m.in. nazwę ul. Lenina. Ulic z takimi patronami było kiedyś w mieście wiele. W latach 70. i 80. mieszkańcy Bielska opowiadali sobie taki oto dowcip: "Pewien kierowca chce dostać się do Żywca. Pyta ludzi o drogę. Przechodnie tłumaczą mu: najpierw trzeba jechać ul. Lenina, potem skręcić w Dzierżyńskiego, a na końcu w Greczki. Przerażony mężczyzna łapie się za głowę i mówi: Ale ja chcę do Żywca, a nie do Moskwy!". Ul. Lenina nazywa się dziś 3 Maja, Greczki to Żywiecka, a Dzierżyńskiego - 11 Listopada. Opustoszałe sklepy, ściany XIX- i XX-wiecznych kamienic pomazane przez grafficiarzy - tak wygląda dziś ul. 3 Maja. A kiedyś naprawdę tętniła życiem. Przy niej mieściły się znane bielskie sklepy, m.in. jedyna w mieście składnica harcerska czy salony z eleganckimi butami.
Fot. Tomasz Fritz / Agencja Gazeta
Przy ul. Mickiewicza w Bielsku-Białej mieści się XIX-wieczna willa Sixta. Budynek z charakterystyczną wieżyczką to dzieło Karola Korna. Zmarły w 1897 roku Theodor Sixt jest jedną z bardziej tajemniczych postaci w historii miasta. Nie wiadomo, z czego żył. Posądzano go o prowadzenie nieuczciwych interesów, m.in. handel bronią. Sixt miał 36 lat, gdy ożenił się z Johanne Emilie Weich, córką majętnego sukiennika. Po 17 latach małżeństwa Johanne zmarła w tajemniczych okolicznościach. Podobno jej duch straszy w willi.
Bielski cmentarz żydowski przy ul. Cieszyńskiej to jedna z najpiękniejszych nekropolii w mieście. Powstał w 1849 roku. Pochowano tutaj wielu ludzi zasłużonych dla miasta. To tutaj jest grób Karola Korna i jego żony Pauli z domu Tugendhat. Na bielskim kirkucie jest także grób zmarłego w 1920 roku Salomona Pollaka, honorowego obywatela Bielska. To jedna z osób najbardziej zasłużonych dla rozwoju miasta. Pollak, kupiec milioner, był przez 32 lata członkiem Rady Miasta Bielska, a przez 20 szefował też wydziałowi finansów, trzymając pieczę nad budżetem. Za pracę w samorządzie nie pobierał żadnego wynagrodzenia. To dzięki jego znajomościom miasto dostało ogromny kredyt inwestycyjny, m.in. na kanalizację i gazyfikację oraz budowę koszar. Tutaj leży także Erna Singer. Wychowała się w Bielsku, była jedną z pierwszych kobiet, które ukończyły studia medyczne w Monarchii Austro-Węgierskiej. Studiowała w Wiedniu.
Fot. Paweł Sowa / AG
Fot. Paweł Sowa / AG
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze