Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Bielsko-Biała

    Słynna budka z lodami zniknie z centrum miasta. Podzieli los innych miejsc, które były "od zawsze"

    Wiadomości z Bielska-Białej
    Ewa Furtak
    Bielsko-Biała
    Budka z lodami włoskimi przy placu Wojska Polskiego przez ostatnie lata była nieodłącznym krajobrazem centrum Bielska-Białej. Wszystko wskazuje na to, że z niego zniknie.
    Budka z lodami włoskimi przy placu Wojska Polskiego przez ostatnie lata była nieodłącznym krajobrazem centrum Bielska-Białej. Lody w tym miejscu sprzedawane są od pół wieku, obecna właścicielka prowadzi budkę od 35 lat. Czy w związku z planowaną przebudową placu Wojska Polskiego budka przetrwa? Niestety, wszystko wskazuje na to, że z niego zniknie. Stoi tam, gdzie po remoncie poprowadzona zostanie droga pożarowa.
    Ewa Furtak
    1 z 8

    Budka z lodami włoskimi przy placu Wojska Polskiego przez ostatnie lata była nieodłącznym krajobrazem centrum Bielska-Białej. Lody w tym miejscu sprzedawane są od pół wieku, obecna właścicielka prowadzi budkę od 35 lat. Czy w związku z planowaną przebudową placu Wojska Polskiego budka przetrwa? Niestety, wszystko wskazuje na to, że z niego zniknie. Stoi tam, gdzie po remoncie poprowadzona zostanie droga pożarowa.
    W kamienicy przy ul. 11 Listopada 33 działała kiedyś najstarsza księgarnia w mieście, księgarnia Oświata. Powstała jeszcze w 1946 roku. Prowadził ją najpierw Związek Nauczycielstwa Polskiego, a potem Dom Książki. W 1990 roku księgarnia została sprywatyzowana. Bielszczanie bardzo lubili to miejsce. Księgarnia była samoobsługowa, każdą książkę można było wziąć do ręki, pooglądać. Pokolenia bielszczan zaopatrywały się tutaj w podręczniki szkolne i obowiązkowe lektury. W czasach, gdy o dobre książki było bardzo trudno, w Oświacie stali bywalcy zawsze mogli liczyć na jakiś rarytas spod lady. Niestety, kilka lat temu księgarnia została zamknięta. Dzisiaj w tym samym lokalu działa sklep z rzeczami za kilka złotych.
    Fot. Tomasz Fritz / Agencja Wyborcza.pl
    2 z 8

    W kamienicy przy ul. 11 Listopada 33 działała kiedyś najstarsza księgarnia w mieście, księgarnia Oświata. Powstała jeszcze w 1946 roku. Prowadził ją najpierw Związek Nauczycielstwa Polskiego, a potem Dom Książki. W 1990 roku księgarnia została sprywatyzowana. Bielszczanie bardzo lubili to miejsce. Księgarnia była samoobsługowa, każdą książkę można było wziąć do ręki, pooglądać. Pokolenia bielszczan zaopatrywały się tutaj w podręczniki szkolne i obowiązkowe lektury. W czasach, gdy o dobre książki było bardzo trudno, w Oświacie stali bywalcy zawsze mogli liczyć na jakiś rarytas spod lady. Niestety, kilka lat temu księgarnia została zamknięta. Dzisiaj w tym samym lokalu działa sklep z rzeczami za kilka złotych.
    Pamiętacie kwiaciarnię w przejściu podziemnym z ul. Barlickiego na pl. Chrobrego? Działała przez lata. To tutaj setki bielszczan zamawiały wiązanki ślubne i kwiaty dla nauczycieli na zakończenie roku szkolnego. Można było tutaj kupić także piękne rośliny w doniczkach ? palmy, paprocie, storczyki czy fikusy. Kwiaciarni nie ma już od kilku lat, ale nadal nie wszyscy bielszczanie przyzwyczaili się do tego, niektórzy nadal przychodzą tutaj z przyzwyczajenia po kwiaty. Są zaskoczeni, że w miejscu kwiaciarni działa pub.
    TOMASZ FRITZ
    3 z 8

    Pamiętacie kwiaciarnię w przejściu podziemnym z ul. Barlickiego na pl. Chrobrego? Działała przez lata. To tutaj setki bielszczan zamawiały wiązanki ślubne i kwiaty dla nauczycieli na zakończenie roku szkolnego. Można było tutaj kupić także piękne rośliny w doniczkach ? palmy, paprocie, storczyki czy fikusy. Kwiaciarni nie ma już od kilku lat, ale nadal nie wszyscy bielszczanie przyzwyczaili się do tego, niektórzy nadal przychodzą tutaj z przyzwyczajenia po kwiaty. Są zaskoczeni, że w miejscu kwiaciarni działa pub.
    Jeden z pierwszych wielkich sklepów w mieście W 2020 roku po raz ostatni bielszczanie mogli zrobić zakupy w hipermarkecie Tesco przy ul. Warszawskiej. Sklep nie wszedł w część transakcji z duńską Salling Group i po przeszło 18 latach zniknął z mapy Bielska-Białej. Hipermarket powstał w marcu 2002 r. jako 15. sklep Tesco w Polsce i czwarty w województwie śląskim. Ukończenie inwestycji za około 125 milionów złotych było niemałym wydarzeniem w Bielsku-Białej - po otwartym rok wcześniej Sarnim Stoku i niedługo później Galerii Sfera było to trzecie centrum handlowe w mieście.
    Fot. Maciej Maliczewski
    4 z 8

    Jeden z pierwszych wielkich sklepów w mieście W 2020 roku po raz ostatni bielszczanie mogli zrobić zakupy w hipermarkecie Tesco przy ul. Warszawskiej. Sklep nie wszedł w część transakcji z duńską Salling Group i po przeszło 18 latach zniknął z mapy Bielska-Białej. Hipermarket powstał w marcu 2002 r. jako 15. sklep Tesco w Polsce i czwarty w województwie śląskim. Ukończenie inwestycji za około 125 milionów złotych było niemałym wydarzeniem w Bielsku-Białej - po otwartym rok wcześniej Sarnim Stoku i niedługo później Galerii Sfera było to trzecie centrum handlowe w mieście.
    Rozbiórka dwóch górujących nad miastem kominów Elektrociepłowni Bielsko-Biała (EC1) rozpoczęła się w 2019 r. Kominy były wyłączone z eksploatacji, ich stan techniczny nie jest najlepszy, dlatego zapadła decyzja o ich rozbiórce. Wyższy komin miał 160 metrów wysokości, czynny był od 1967 do 2015 r. Niższy, 120-metrowy komin użytkowany był w latach 1960-2005. Oprócz kominów rozebrane zostały także m.in. budynek kotłowni, chłodnia kominowa oraz rozdzielnia.
    Marian Zagolski
    5 z 8

    Rozbiórka dwóch górujących nad miastem kominów Elektrociepłowni Bielsko-Biała (EC1) rozpoczęła się w 2019 r. Kominy były wyłączone z eksploatacji, ich stan techniczny nie jest najlepszy, dlatego zapadła decyzja o ich rozbiórce. Wyższy komin miał 160 metrów wysokości, czynny był od 1967 do 2015 r. Niższy, 120-metrowy komin użytkowany był w latach 1960-2005. Oprócz kominów rozebrane zostały także m.in. budynek kotłowni, chłodnia kominowa oraz rozdzielnia.
    Kto jeszcze pamięta bielskie kina: Rialto, Apollo oraz Złote Łany? Dwa pierwsze kina zakończyły działalność w 2002 roku. Rialto na koniec wyświetliło film '40 dni i 40 nocy'. Apollo natomiast pożegnało się z widzami 'Spidermanem'. Małe kina nie wytrzymały konkurencji z Kinopleksem. Próbowały przetrwać łącząc się w Bielskie Centrum Kinowe, ale na seansach było po zaledwie kilka osób. Obecnie jest tutaj m.in. sklep z używaną odzieżą. Taki sam los spotkał w 2002 roku kino Złote Łany. Za zgodą marszałka województwa śląskiego, właściciel obiektu spółka Silesia Film zlikwidowała kino i wystawiła budynek na sprzedaż w drodze przetargu. Dzisiaj jest w m.in. sklep meblowy.
    Fot. Bartosz Bańka / Agencja Wyborcza.pl
    6 z 8

    Kto jeszcze pamięta bielskie kina: Rialto, Apollo oraz Złote Łany? Dwa pierwsze kina zakończyły działalność w 2002 roku. Rialto na koniec wyświetliło film '40 dni i 40 nocy'. Apollo natomiast pożegnało się z widzami 'Spidermanem'. Małe kina nie wytrzymały konkurencji z Kinopleksem. Próbowały przetrwać łącząc się w Bielskie Centrum Kinowe, ale na seansach było po zaledwie kilka osób. Obecnie jest tutaj m.in. sklep z używaną odzieżą. Taki sam los spotkał w 2002 roku kino Złote Łany. Za zgodą marszałka województwa śląskiego, właściciel obiektu spółka Silesia Film zlikwidowała kino i wystawiła budynek na sprzedaż w drodze przetargu. Dzisiaj jest w m.in. sklep meblowy.
    Zabytkowa kamienica na rogu ulic 3 Maja oraz Stojałowskiego była kiedyś siedzibą Komunalnej Kasy Oszczędności. Przez lata była tutaj restauracja Patria, jeden z najbardziej znanych lokali w mieście. Słynęła z przestronnych wnętrz, secesyjnych malowideł na ścianach i obsługi na wysokim poziomie. Lokal słynął m.in. z pysznych śledzi po japońsku.
    AGNIESZKA MORCINEK
    7 z 8

    Zabytkowa kamienica na rogu ulic 3 Maja oraz Stojałowskiego była kiedyś siedzibą Komunalnej Kasy Oszczędności. Przez lata była tutaj restauracja Patria, jeden z najbardziej znanych lokali w mieście. Słynęła z przestronnych wnętrz, secesyjnych malowideł na ścianach i obsługi na wysokim poziomie. Lokal słynął m.in. z pysznych śledzi po japońsku.
    Na pewno wielu bielszczan pamięta drogerię Tanewski na rogu pl. Wolności i ul. 11 Listopada. Pachniało w niej ziołami, można tam było kupić różne ciekawe rzeczy, takie jak farby do tkanin, środki na mole czy laboratoryjne menzurki. Historia najstarszej w mieście drogerii Tanewski zaczęła się w listopadzie 1909 roku. Franciszek Tanewski otworzył wtedy w Białej drogerię, którą nazwał swoim nazwiskiem. Dokładna data jest nieznana. W dokumentach pojawiają się dwie wersje: 1 albo 11 listopada. Tanewski przez 10 lat kształcił się na drogistę u Wilkosza w Krakowie, przedstawiciela słynnego rodu polskich drogistów. Pochodził z Ulanowa, leżącego nad rzekami San i Tanew. Tanewski to nie było jego prawdziwe nazwisko. Zmienił je, by nie zapomnieć, skąd pochodzi, chciał, by brzmiała w nim rzeka Tan. U Tanewskiego można było kupić proszki od bólu głowy, środki na przeczyszczenie, kosmetyki i wszelkiego rodzaju medykamenty weterynaryjne. Zaopatrywał bielskie fabryki włókiennicze w chemikalia, rozlewał je w piwnicy. Ponoć największy interes robił na środkach na porost włosów. Podczas niemieckiej okupacji patriota Tanewski odmówił podpisania volkslisty. Z całą rodziną trafił do obozu gdzieś na Zaolziu, a Niemcy ustanowili w drogerii zarząd komisaryczny. W 1953 roku ówczesny starosta bielski odebrał Tanewskim drogerię i przekazał sieci sklepów Arged. Drogeria zmieniła nazwę na Lotos. Nikt tak jednak drogerii nie nazywał. Wszyscy mówili, że coś tam można kupić u Tanewskiego i każdy wiedział, o który sklep chodzi. W 1990 roku drogeria znowu zaczęła działać pod starą nazwą. Niestety w 2007 roku została zlikwidowana.
    AGNIESZKA MORCINEK
    8 z 8

    Na pewno wielu bielszczan pamięta drogerię Tanewski na rogu pl. Wolności i ul. 11 Listopada. Pachniało w niej ziołami, można tam było kupić różne ciekawe rzeczy, takie jak farby do tkanin, środki na mole czy laboratoryjne menzurki. Historia najstarszej w mieście drogerii Tanewski zaczęła się w listopadzie 1909 roku. Franciszek Tanewski otworzył wtedy w Białej drogerię, którą nazwał swoim nazwiskiem. Dokładna data jest nieznana. W dokumentach pojawiają się dwie wersje: 1 albo 11 listopada. Tanewski przez 10 lat kształcił się na drogistę u Wilkosza w Krakowie, przedstawiciela słynnego rodu polskich drogistów. Pochodził z Ulanowa, leżącego nad rzekami San i Tanew. Tanewski to nie było jego prawdziwe nazwisko. Zmienił je, by nie zapomnieć, skąd pochodzi, chciał, by brzmiała w nim rzeka Tan. U Tanewskiego można było kupić proszki od bólu głowy, środki na przeczyszczenie, kosmetyki i wszelkiego rodzaju medykamenty weterynaryjne. Zaopatrywał bielskie fabryki włókiennicze w chemikalia, rozlewał je w piwnicy. Ponoć największy interes robił na środkach na porost włosów. Podczas niemieckiej okupacji patriota Tanewski odmówił podpisania volkslisty. Z całą rodziną trafił do obozu gdzieś na Zaolziu, a Niemcy ustanowili w drogerii zarząd komisaryczny. W 1953 roku ówczesny starosta bielski odebrał Tanewskim drogerię i przekazał sieci sklepów Arged. Drogeria zmieniła nazwę na Lotos. Nikt tak jednak drogerii nie nazywał. Wszyscy mówili, że coś tam można kupić u Tanewskiego i każdy wiedział, o który sklep chodzi. W 1990 roku drogeria znowu zaczęła działać pod starą nazwą. Niestety w 2007 roku została zlikwidowana.
    Bielsko-Biała
    Czytaj teraz
    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego

      Tematy ważne dla Bielsko-Białej

      Tematy
      Miejsca w Bielsku-Białej
      Ludzie

      Warto przeczytać

      Magazyn Kuchnia
      Magazyny
      Licytacje, przetargi
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.