Tragedia na Pilsku to jeden z najlepiej udokumentowanych wypadków w Beskidach m.in. dzięki książce Andrzeja Matuszczyka. 22 grudnia 1980 roku do Korbielowa przyjechała 16-osobowa grupa młodych chodziarzy ze Szkoły Podstawowej nr 12 w Kaliszu. Chłopcami i dziewczętami w wieku od 12 do 17 lat opiekował się trener Krzysztof Kisiel. Mieli z nich wyrosnąć przyszli mistrzowie świata i zdobywcy medali olimpijskich. Do Korbielowa przyjechali na obóz kondycyjny. 27 grudnia o godzinie 10 trener Kisiel zabrał grupę na Pilsko. Było kilka stopni poniżej zera. Młodzi sportowcy byli w lekkiej, treningowej odzieży, na nogach mieli trampki i adidasy. Zaplanowali, że pokonają trasę w tempie 7 km na godzinę. Byli pewni, że nie zmarzną.
Pogoda wydawała się im sprzyjać. Choć było pochmurno, śnieg nie padał, było bezwietrznie. Wystarczyła im zaledwie godzina i 15 minut, by czerwonym szlakiem wejść na Halę Miziową. Po krótkim odpoczynku w schronisku ruszyli na szczyt Pilska żółtym szlakiem. Temperatura na szczycie sięgała kilkunastu stopni poniżej zera, leżały tam metrowe zaspy śniegu. Zamiast ku przełęczy Glinne nastoletni chodziarze zeszli na czechosłowacką stronę. Dzisiaj, gdy strzeżone granice w Beskidach to już historia, poradziliby sobie: zeszliby po prostu do którejś z tamtejszych miejscowości. Napotkany leśnik, zamiast pomóc coraz bardziej zmęczonym i zmarzniętym sportowcom, postraszył ich karabinem i kazał wracać na swoją stronę góry.
Grupie udało się wrócić na szczyt. Dotarli tam w chwili, gdy pogoda się załamała. W śnieżycy i wichurze ponownie zgubili szlak. Znowu zeszli na czechosłowacką stronę. W tym momencie zaczął się dramat. Najpierw zaczął słabnąć 16-letni Leszek Śledź, którego wieczorem trzeba już było nieść. Przez dwie godziny koledzy rozcierali mu ramiona i plecy, próbując go choć trochę rozgrzać. Nie pomogło i chłopiec zmarł. Jeszcze trener próbował go reanimować, lecz bez efektu.
Grupa próbowała iść dalej. Śpiewali kolędy, na postojach wzajemnie rozcierali... Ale Irek Langwerski zasnął w marszu i umarł. W ten sam sposób grupa straciła jeszcze 14-letniego Marka Witczaka. Płakał i mówił, że nie chce umierać, a potem, tak jak Irek, po prostu zasnął. I już nie udało się go dobudzić.
Reszta grupy cudem dotarła rano do czechosłowackiej wioski Mutne. Mieli szczęście, bo celnik Józef Bolek i leśnik Ludovit Janiak wybrali się akurat do lasu. W dwóch turach moskwiczem Bolka przewieźli sportowców do leśniczówki. Gdy zdjęli zamarznięte ubrania i dostali kubki z gorącą herbatą, uwierzyli, że są uratowani.
Przez całą noc uczestników wycieczki szukali goprowcy. Akcją dowodził nieżyjący już Adam Kubala, naczelnik Beskidzkiej Grupy GOPR. Kubala wiele razy opowiadał potem o tragedii. Mówił, że nawet trudno sobie wyobrazić, co przeżyły dzieci. Gdyby nie trafiło na młodych sportowców, ofiar byłoby z pewnością więcej.
Babia Góra ma 1725 m n.p.m., jest najwyższym szczytem w Beskidach. Często jej wierzchołek, a nawet cały masyw, spowijają mgły i chmury. Pogoda bywa tutaj bardzo kapryśna. W 1935 roku pod szczytem Babiej Góry zginęło czworo narciarzy, reprezentantów Klubu Sportowego "Beskid" z Andrychowa i uczestników Gwiaździstego Rajdu Narciarskiego Krakowskiej Organizacji YMCA z Węgierskiej Górki przez Pilsko i Babią Górę do Rabki.
Dwie kobiety i dwóch mężczyzn 14 lutego 1935 roku wyruszyło w marsz z Pilska w kierunku nieistniejącego już schroniska pod szczytem Babiej Góry. U stóp szczytu w marszu zaczął im przeszkadzać huraganowy wiatr, z powodu śnieżnej zadymki widoczność spadła do zaledwie kilku metrów. Zamarzli w odległości zaledwie kilkuset metrów od schroniska.
W 1982 roku trzy osoby zamarzły na Równicy w Ustroniu. To jeden z najlepiej zagospodarowanych turystycznie szczytów w Beskidach, są tutaj obiekty gastronomiczne i noclegowe.
Beskidy bywają groźne nie tylko zimą. Dwa lata temu, w maju 2016 roku, 40- letni mężczyzna został śmiertelnie porażony piorunem. Do tragedii doszło niedaleko Przełęczy Krowiarki, kiedy mężczyzna schodził ze szczytu Babiej Góry. Ratownicy Beskidzkiej Grupy GORP znieśli jego ciało.
W 2015 roku w Jaworzynce w lesie piorun zabił 34-letnią kobietę, która wybrała się razem z bratem na borówki.
Uważać trzeba także na trasach dla rowerzystów. W 2016 roku na Enduro Trails Bielsko-Biała zginął 37-latek. Mężczyzna jechał trasa przeznaczoną dla zaawansowanych rowerzystów. W pewnym momencie stracił panowanie nad jednośladem, wywrócił się i uderzył głową o ziemię. Mężczyzny nie udało się uratować.
Przyczyną tragedii bywa także nagłe zatrzymanie krążenia. Z tego powodu dwa lata temu w okolicach Zielonego Kopca zmarł 50-letni rowerzysta z Pszczyny. Mężczyzna jadąc na rowerze zasłabł i przewrócił się. Choć na początku reanimowali go inni turyści, a potem ratownicy GOPR, nie udało się go uratować.
W Beskidach ginęli nie tylko turyści. 2 kwietnia 1969 na północnym stoku Policy w Paśmie Babiogórskim rozbił się samolot An-24 SP-LTF. Na pokładzie znajdowały się 53 osoby, (47 pasażerów i 6 członków załogi, wszyscy zginęli. Wśród ofiar był m.in. polski językoznawca Zenon Klemensiewicz, jego imieniem nazwano rezerwat przyrody na Policy, Do dziś przyczyny katastrofy pozostają niejasne. W oficjalnym komunikacie mowa była m.in. o błędach popełnionych przez załogę.
Pojawiały się również sugestie, że piloci mogli próbować uciec z Polski, dlatego lecieli na niskiej wysokości nad Beskidami, co mogło doprowadzić do katastrofy.
W 2013 roku pod szczytem Babiej Góry rozbiła się awionetka, samolot lecący z Poznania do Bratysławy. Zginęły trzy osoby.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze